Amerikan Hastalıklarla Mücadele ve Kontrol Merkezi CDC, kısa süre önce yayınladığı raporunda Amerika’da her 88 çocuktan birine otizm teşhisi konulduğunu açıkladı.
Amerika’nın Sesi (VOA)'nın haberine göre; Merkez, otizmin erkek çocuklarda görülme olasılığının, kızlara oranla beş kat daha fazla olduğunu bildiriyor. Günümüzde hala gizemini koruyan bu sağlık sorununun tedavisinde yeni yaklaşım ve yöntemler kullanılıyor.
Kim ve Carlos Perromat çiftinin Lucas, Philip ve Thomas adında üç oğlu var. Ortanca Philip yürüme çağına geldiğinde çift, oğullarının göz teması kuramaması ve konuşmamasının gelişim yavaşlığının ötesinde bir nedenden kaynaklandığından şüphelenmiş. Philip’e otizm teşhisi konması aile için sürpriz olmamış.
Otizm hakkında herşeyi öğrenmeye çalışan baba Carlos, oğlu için doğru tedavi programını ararken çok zaman kaybettiklerini söylüyor: ”Otizm hakkında az değil tam tersine aşırı miktarda bilgi var. Bunları süzgeçten geçirmek imkansız.”
Kim ve Carlos oğullarının ne istediğini söylemesi için uygulamalı davranış tekniklerinden yararlanıyor.
Philip istediği oyuncağın adını bilmesine rağmen söylemiyordu. Ancak oyuncağı almanın tek yolunun bu nesnenin adını söylemesi olduğunu anladı.
Perromat ailesinde otizm geni sadece Philip’te yok. Carlos hem kendisinde, hem babasında, hem de en büyük oğlu Lucas’ta otizmin daha hafif türü olan Asperger Sendromu olduğuna inanıyor. En küçük oğlu Thomas’ta ise herhangi bir belirti yok.
Uzman Katie Divelbiss, ebeveynlerin otistik çocuklarıyla iletişim kurmanın mutlaka bir yolunu bulmaları gerektiğini söylüyor: ”İletişim kurmayı öğrenmeleri gerekiyor. Resimler, el işaretleri ya da sadece tek bir kelime ya da sesler kullanabilirler.”
Uzun yıllar boyunca çocuk şizofrenisi olarak sınıflandırılan otizm, son yıllarda geniş spektrumlu beyin gelişme bozukluğu olarak adlandırıldı. Amerikan Pediatri Akademisi uzmanlarından Doktor Susan Hyman, otizm tanımlamasının değiştiğini, spektrumdaki bozukluklar arasındaki farkları belirlemenin zor olduğunu söylüyor: ”Otizmi, farklı yoğunluk dereceleri olan tek bir kategori olarak düşünmek daha iyi.”
Kendi kızına 1994 yılında otizm teşhisi konulan Profesör Roy Richard Grinker, o yıllarda Amerika’da otizm hakkında kamuoyunun bilinç ve anlayış seviyesinin çok düşük olduğunu, ancak o zamandan beri çok şeyin değiştiğini belirtiyor: ”Otizm tedavisinin günümüzde 1994’tekinden çok daha farklı olduğunu söyleyemem. Ancak tek bir değişiklik var, o da toplumun otizmi artık anlıyor olması. Toplum bu sorunun bilincinde."
