AKADEMİK MEDİKAL FOTOĞRAFÇI

Fotoğraf sanatçısı Yeliz Tuna, Ege Üniversitesi Hastanesi'nde 'bilimsel veri' olup, tıp dünyasına sunulacak özellik taşıyan ilginç vakaların, en kanlı ameliyatların, yeni yöntemlerin, kadavra üzerindeki çalışmaların fotoğraflarını çekip ölümsüzleştiriyor.

Ameliyathanede çekeceği fotoğraflar için cerrahlar gibi giyinmek zorunda olan Tuna, "Doktorlar soğukkanlılığım nedeniyle benim iyi cerrah olabileceğimi söylüyor. Ama bebek ve çocuk ameliyatları benim için en zor vakalar, bu vakalara girmek istemiyorum, zorunlu kaldığım da onlarla birlikte acı çekiyorum" dedi.

Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Fotoğraf Bölümü mezunu olan Yeliz Tuna, 9 yıl önce öğretim görevlisi olarak Ege Üniversitesi Bilgisayar ve İletişim Teknolojileri Araştırma ve Uygulama Merkezi'nde (BİTAM) çalışmaya başladı.

Rektörlüğe bağlı olan bölümde üniversitenin tanıtımlarının da yapılacağı filmler, fotoğraflara imza atan Tuna, hastanedeki merkezde, objektifini farklı bir alanda kullanmaya başladı.

Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi Radyo TV Bölümü'nde yüksek lisansını tamamlayıp doktora eğitimi süren Tuna, aykırı fotoğraflara olan ilgisini medikal alana çevirdi.

Fotoğrafçılıkta sürrealist akımı benimsediğini, içinde insan olan, ancak psikanalitik açıdan incelenecek, mesajlar verecek fotoğraflar çekmeyi sevdiğini, ancak kendini farklı bir alanda bulduğunu belirten Tuna, alanında tek olduğunu söyledi.

Medikal fotoğrafçılığı akademisyen olarak yapan, ister kadın ister erkek tek kişi tanımadığını belirten Tuna, öyküsünü şöyle anlattı:

"BİTAM'da işe başladığımda ilk çekim isteği Nöroloji Kiliniği'nden bir hocadan geldi. Baş ağrılarıyla ilgili, kadavralar üzerinde çalışma yapıyordu. Çok önemli bir çalışmaydı ve yurt dışında bir kongrede bildiri olarak sunacaktı. İlk kez ölü bir insan görecektim. Anatomi bölümüne ilk girdiğimde kadavraları karşımda görünce kötü oldum, duraksadım.

Çok sık baş ağrısı çeken birisi olduğum için çalışmanın önemini hatırladım, bu işi başarmam gerektiğini kendi kendime telkin ettim. Ve hocamızın kadavralar üzerindeki çalışmalarını fotoğrafladım. Nöroloji profesörüne konuyla ilgili sorular sordum. Ameliyathanede çekilecek vaka fotoğrafları da benim için ilginç bir deneyim oldu.

Pek çok hekim bile kan görmeye dayanamazken, ben bu sınavı da başarıyla atlattım. Ameliyathanede fotoğraf çekmenin heyecanı başka. İlk defa önemli bir vakayı ben görüp çektiğim için heyecan duyuyorum, kalp, böbrek nakli gibi yeniden hayata dönüş fotoğraflarında özellikle.

Ameliyat sırasında tek düşüncem ortamı bozmadan, steril ortamı koruyarak en güzel kareyi yakalayabilmek. Sadece bebek ve çocuk ameliyatlarına giremiyorum. Ancak, çok önemli bir vakaysa ve mutlaka çekilmesi gerekiyorsa kaçışım yok.

Empati kurduğum için onlarla aynı acıyı çekiyorum, çok üzülüyorum. Ama doğum fotoğraflarında duygularım farklı. Bunları hobi olarak çekiyorum. Anne ile bebeğin ilk buluşmasında kalbim yerinden çıkıyor gibi oluyor. Medikal fotoğraf, bilimsel, duygusal yönden çok önemli. Hocalarımızın hem yurt içi hem yurt dışında tıp dünyasına sunacakları bilimsel çalışmalarını en iyi şekilde destekleyecek vaka fotoğraflarını çekip onların bu emeklerine katkıda bulunmak beni mutlu ediyor."

Öte yandan Tuna, medikal fotoğrafçılıkla ilgili bir sergi açmak istediğini, embiryodan başlayarak doğumdan ölüme bir hikayeyi fotoğraflamak istediğini söyledi.