Gün geçmiyor ki garip olaylara şahit olmayalım. 64 yaşındaki diyaliz hastası Ali Akdeniz, kızının doğumu nedeniyle 3 aylığına Türkiye’ye gitmek istedi. Ancak diyalize bağlı olduğu için ilaçlarının da Türkiye’ye götürmesi gereken Akdeniz’e Sağlık Bakanlığı engel koydu. Ali Akdeniz’in yaşadığı dramı kızı Aylin Akdeniz şu şekilde anlattı; “Diyaliz hastası olan babamın evde uyguladığı periton diyalizi için gerekli makine, serum ve ekipmanların 3 aylık bir süre için Ankara’da belirtilen adrese temini için KKTC Sağlık Bakanlığı’na yapılan başvurumuz 27 Nisan 2011 tarihinde bakanlık müdürü tarafından onaylandı ve hasta için gerekli ekipmanların KKTC Ankara temsilciliği koordinasyonu ile babamın bulunacağı adrese teslim edileceği bilgisi verildi. Bu süreçte Ankara temsilciliği ile görüştük ve bilginin kendilerine ulaştığını gerekli ayarlamaların yapılacağı teyidini verdiler. Ancak 7 Haziran 2011 günü ilgili ilaç firmasının yerel temsilcisi aradı ve söz konusu teslimatın elçiliğin borçlarından dolayı yapılamayacağını söyledi. Yetkili bana ‘KKTC’de mevcut ilaç eczacılık stokundan bu nakil yapılabilir fakat söz konusu ilaçların 3000 TL civarı bir masrafı var ve bunu ilaç eczacılık dairesi karşılayamaz bu nedenle gerekli talebi yerine getiremeyeceğiz’ dedi.
HERKES TOPU BİRBİRİNE ATIYOR
Bu sürecin ardından Sağlık Bakanlığı Müsteşarı, İlaç Eczacılık Müdürü, Maliye Bütçe Dairesi Müdürü ile ayrı ayrı yaptığımız görüşmelerde herkes topu bir başkasına attı. Sağlık Bakanlığı Müdürü bu konunun kendisini aştığını, İlaç Eczacılık Dairesi Müdürü bütçesine ödenek olmadığı için ilaç alımı için Ankara Elçiliği’ne para transferi yapamayacağını ve ilaçların KKTC’den Türkiye’ye nakliye ücretini ödeyemeyeceklerini, Maliye Bütçe Daire Başkanı ise; Sağlık Bakanlığı ve İlça Eczacılık Dairesi’nin son 6 aylık harcamalarını dahi kendilerine bildirmediğini söyledi. Bu arada hasta yakını olarak biz Türkiye Sağlık Bakanlığı, Dış İlişkiler Daire Başkanlığı ve Devletler Arası Şube İlişkiler Şube Amirliği’yle de görüştük. Bizim bakanlığımız tarafından bize verilmeyen bilgiler onlardan tarafından verildi. Türkiye-KKTC hükümetleri arasında yılda 150 hastanın tedavi masraflarının Türkiye hükümeti tarafından karşılanması konusunda iş birliği protokolü de varmış ve 2011 yılı kotası henüz dolmamış. Bundan yararlanmak için KKTC Sağlık Bakanlığı’nın Türkiye Sağlık Bakanlığı’ndaki ilgili birime talep yazısı göndermesi gerekiyormuş ama bunu bizim sağlık bakanlığımızda bilen yok. Sağlık Bakanlığımıza ve yetkililere soruyorum. 64 yaşında gözleri %10 görüşe sahip kendi diyabet iğnesini bile yapamayan ve günde 10 saat periton diyaliz makinesine bağımlı yaşayan babamı Kıbrıs’ta tek başına ölüme mi terk edeyim? Ya da ilaçlara ulaşmadan Ankara’ya götürüp orada ölümle mücadele etmesini mi seyredeyim? Ablamın doğumu da riskli ve gitmem gerekiyor. Peki, ben Ankara’ya ablamın yanına gidersem babama kim bakacak? Ablamın yanına gitmezsem ablama kim bakacak? Ablamı buraya da getiremiyorum çünkü doğumuna 1 hafta kaldı ve doğumu riskli.
Bu nasıl bir devlettir ve nasıl bir sağlık bakanlığıdır ki kendileri tarafından onayı verilen nakil işlemi için dönüp ‘bu işlem yapılamaz bunun için bütçe yok bu durum bizi aşar’ diyor? Yetkililerin kendi ailesinden birileri bu durumda olsa ne yapacaklardı? Sağlık bakanlığı bu konuda elinin kolunun bağlı olduğunu söylüyor. Peki, sağlık konusunda sağlık bakanlığının eli kolu bağlıysa kimin eli kolu açık olacak?
Gözyaşları içerisinde anlattı
Diyaliz hastası Ali Akdeniz, Ankara’da yaşayan kızının 1 hafta sonra doğum yapacağını ve ilk torunu olduğu için görmek istediğini söyledi. Akdeniz gözyaşları içerisinde “Ben her şeyi göze aldım. Bu makineye bağlanmazsam ölürüm ancak ölümü de göze aldım ve gidip ilk torunumu göreceğim. Bu benim ilk torunum yetkililerde hiç mi vicdan yok? Eğer ben Ankara’da ilaçsızlıktan ölürsem yetkililer utansın. Ben her şeyi göze aldım. Bu durumu Sağlık Bakanı yaşasa ne yapardı?” diyerek sitem etti.
Kıbrıs Star
