Van'ın Tuşba ilçesinde 40 yaşındaki Özgül Olgun, kas hastası oldukları için yürüyemeyen 3 çocuğuna "bebek" gibi bakıyor. Fedakarlığıyla takdir gören anne Özgül Olgun: "Çocukların hem annesi hem de arkadaşıyım. Beraber oyunlar oynuyoruz, onların tüm bakımlarını yapıyorum, yemek yediriyorum. Onlar benim başımın tacı. Zor bir durum, Allah kimseye göstermesin"
Abdurrahman Gazi Mahallesi'nde yaşayan Özgül ve Şerafettin Olgun çiftinin Nafiye (14), Muhammed Nasır (15) ve Ruken (16) isimli çocuklarına 8 yaşına girdiklerinde kas erimesi olarak bilinen Limb-Girdle Musküler Distrofi (LGMD) tanısı konuldu.
Kasları giderek zayıfladığı için yürüyemeyen ve zamanla yatağa bağımlı hale gelen çocuklar, birçok sağlık kuruluşuna başvurmalarına rağmen tedavilerinde olumlu yanıt alamadı.
Tekerlekli sandalyelerle ulaşımlarını sağlayan bedensel engelli çocuklar, annelerinin fedakarlığı sayesinde hayata sımsıkı bağlandı.
Evlatlarının durumuna üzülse de mücadeleyi hiç bırakmayan anne, eşinin de desteğiyle çocuklarının oturmasından kalkmasına, yemesinden içmesine kadar her ihtiyacıyla ilgileniyor.
Çocuklarının bakımlarını özenle yapan fedakar anne, bir an bile yanlarından ayrılmadıkları evlatlarına kol kanat geriyor, "bebek" gibi bakıyor.
- "Çocukların hem annesi hem de arkadaşıyım"
Anne Olgun, AA muhabirine, eşiyle hayatlarını engelli çocuklarına adadıklarını söyledi.
Bütün zamanını çocuklarıyla geçirdiğini belirten Olgun, "Çocukların durumlarından dolayı eşim çalışmıyor. Yıllardır çocuklarımızın bakımlarını birlikte yapıyoruz. Dışarı çıkıp vakit geçirmek istiyoruz. Çocuklarımı arabaya bindirip, gezdirmek istiyoruz ama maddi durumumuz el vermediği için yapamıyoruz. Zamanımızı evde geçiriyoruz." dedi.
Çocukların tedavileri için mücadele ettiklerini dile getiren Olgun, şunları kaydetti:
"Çocukların hem annesi hem de arkadaşıyım. Beraber oyunlar oynuyoruz, onların tüm bakımlarını yapıyorum, yemek yediriyorum. Onlar benim başımın tacı. Zor bir durum, Allah kimseye göstermesin. Çocuklarım gözlerimin önünde eriyor. Allah kimseye evlat acısı göstermesin. Bir anne olarak çocuklarım için destek istiyorum. Çocuklarımın yürümelerini ve koşmalarını görmek istiyorum. Çocuklar sürekli dört duvar arasında zaman geçiriyor."
Baba Şerafettin Olgun ise "Çocuklarım 8 yaşına kadar yürüyebiliyorlardı, okula gidiyorlardı. Bu yaştan sonra çocukların bacaklarında sertleşme, güçsüzleşme ve yürümeme sorununun oluştuğunu fark ettik. Doktora götürdüğümüzde çocukların kas hastası olduklarını öğrendik. Anneleri, en büyük destekçimiz. O olmadan bir şey yapamıyorum. İkimiz de sürekli çocuklarla ilgileniyoruz. Çocuklarımıza hem annelik hem babalık hem de arkadaşlık yapıyoruz." diye konuştu.
Yürüyemediği için üzüldüğünü ifade eden Ruken Olgun da "Annem ve babam hem kolumuz hem de kanadımız oluyorlar. Onlar olmadan yaşayamam. İkisini de çok seviyorum. Güzel bir aileye sahibim. En büyük hayalim Beşiktaş maçına gitmek." dedi.
Muhammed Nasır Olgun, "Anne ve babam büyük bir vefa örneği gösteriyorlar. Bizim için çok mücadele ediyorlar. Anneler Günü'nde anneme hediye alacağım." ifadelerini kullandı.
